Als we met onze ogen naar dingen kijken, zijn er verschillende manieren waarop we "kijken".Soms kunnen we ervoor kiezen om alleen recht vooruit te kijken, zoals wanneer we een bericht op een muur lezen.Of we kunnen horizontaal kijken als we de zee aftasten.Op een vergelijkbare manier zijn er veel verschillende manieren waarop een ultrasone sonde naar dingen kan "kijken".Deze manieren worden "modi" genoemd en deze zullen hieronder worden beschreven.De modi zijn benoemd met letters en kunnen erg verwarrend klinken.We zullen ze echter allemaal achtereenvolgens bespreken en uiteindelijk zult u de basis ervan begrijpen.

A modus

A-modus is de eenvoudigste vorm van echografie en wordt niet vaak gebruikt.

Het beeld wordt in één dimensie op het scherm getoond.De ultrasone golf die uit de sonde komt, beweegt zich in een smal, potloodachtig recht pad.Een enkele transducer scant het lichaam.Met behulp van een X- en Y-toegang wordt de verzamelde informatie vervolgens op het scherm uitgezet als functie van de diepte.A-modus, of amplitudemodus, is ideaal voor het meten van afstanden.A-modus echografie kan ook worden gebruikt om cysten of tumoren te ontdekken.

Bmodus

B-Mode, ook wel 2D-modus genoemd, presenteert een tweedimensionale demonstratie.Hoe helderder het beeld, hoe intenser en scherper de echo (de weerkaatsing van geluidsgolven die de transducer uitzendt).Net als bijna alle andere ultrasone beelden, is de positie van het beeld afhankelijk van de hoek waarmee de transducer is geplaatst.

C-Mode werkt op dezelfde manier als B-Mode, hoewel het nog niet zo volledig is ontwikkeld.Met behulp van gegevens en een dieptebereik van de A-modus, gaat de transducer vervolgens naar de B-modus (of 2D-modus) en onderzoekt het hele gebied op de diepte die oorspronkelijk werd gebruikt in tweedimensionale beelden.

M-modus:

M staat voor beweging.In de m-modus stelt een snelle opeenvolging van scans in de B-modus waarvan de beelden elkaar op het scherm volgen, artsen in staat om een ​​bewegingsbereik te zien en te meten, terwijl de orgaangrenzen die reflecties produceren, bewegen ten opzichte van de sonde.

Doppler-modus:

Deze modus maakt gebruik van het Doppler-effect bij het meten en visualiseren van de bloedstroom.Doppler-echografie speelt een belangrijke rol in de geneeskunde.Echografie kan worden verbeterd met Doppler-metingen, die het Doppler-effect gebruiken om te beoordelen of structuren (gewoonlijk bloed) naar de sonde toe of weg bewegen, en de relatieve snelheid ervan.Door de frequentieverschuiving van een bepaald monstervolume te berekenen, bijvoorbeeld een straal bloed die over een hartklep stroomt, kunnen de snelheid en richting ervan worden bepaald en gevisualiseerd.Dit is met name nuttig bij cardiovasculaire onderzoeken (echografie van het vaatstelsel en het hart) en essentieel op veel gebieden, zoals het bepalen van de omgekeerde bloedstroom in het levervatenstelsel bij portale hypertensie.De Doppler-informatie wordt grafisch weergegeven met behulp van spectrale Doppler, of als een afbeelding met kleuren-Doppler (directionele Doppler) of power-Doppler (niet-directionele Doppler).Deze Doppler-verschuiving valt in het hoorbare bereik en wordt vaak hoorbaar gepresenteerd met behulp van stereoluidsprekers: dit levert een zeer kenmerkend, zij het synthetisch, pulserend geluid op.